To będzie mój ostatni post z Polski. Dziwne, ze i dla mnie przyszedl czas, myslalam ze juz zawsze bede tylko czytala historie innych au pairek i dla mnie ten czas nigdy nie przyjdzie, przyszedł.
Tak więc rozłożyłam się z laptopem między deską do prasowania, walizką, stertą ubrań i innych rzeczy zagracających mój pokuj. Pakuje sie.;)
Ten tydzień był zły. Wypłakane morze łez, pożegnanie w internacie, ostatnia impreza, później kolejna ostatnia impreza;P i na koniec najgorsze- rodzina. Z rodziną pożegnać sie jest najgorzej (z tą najbliższą dopiero wszystko przedemną), ale dam rade- moja mama z tatą zmienili swoje podejście i z przeciwników wyjazdu stali się entuzjastami, takie wsparcie jest mega ważne. Glupio to zabrzmialo, znaczy mija sie nieco z prawda. Generalnie rzecz jest w tym, ze woleli zebym zostala aczkolwiek wspieraja mnie w tym co robie, zarowno oni- jaki i moja szoszczyczka :)
Na koniec bedzie złota mysl dla przyszlych au pair:
Zacznijcie pakowac sie, prasowac itp szybciej niz w ostatni dzien przed wyjazdem ;D:)
powodzenia! :*
OdpowiedzUsuńzelazko... zapomnialam ze cos takiego jeszcze istnieje :p Powaga :p
OdpowiedzUsuńNo ale Marys - powodzenia zycze!! I wytrwalosci, bo to szkolenie jest mega nudne:D Ale do samolotu z checia wsiadlabym jeszcze raz:))
No to zostaje tylko życzyć powodzenia z pakowaniem się :D oraz udanego startu w rozpoczynającym się roku przygód i niezapomnianych wrażeń :)
OdpowiedzUsuńgosh... ja za to czuję, że będę tylko czytala historie innych... Pisz więc dużo i często, bo póki co moja sytuacja się nie zmieni, więc niech to mnie chociaż cieszy ;p
OdpowiedzUsuńo, taki egoistyczny komentarz ;]
Powodzenia TAM :))
judd_
powodzenia!!! pisz często, bo dopóki nie skończę klasy maturalnej mogę tylko czytać historie innych au pair :)
OdpowiedzUsuń